Aromatyczna i rozgrzewająca zupa z dyni z dodatkiem mleczka kokosowego i kurczaka. Kremowa, pięknie żółta i absolutnie pyszna. Szczególnie polecam osobom, które nieufnie podchodzą do dyni. Na pewno się w niej zakochacie. :-) Zupa jest dość ostra, ale tak akurat – przyjemnie rozgrzewająca podczas chłodnych dni.
Danie tak proste, że już prostsze być nie może, a do tego jego przygotowanie zajmuje ok. 20 minut, czyli tyle, ile trzeba poświęcić czasu na ugotowanie makaronu. Idealne, kiedy nie mamy czasu na długie siedzenie w kuchni.
Prosta w przygotowaniu sałatka. Ananas nie jest aż tak bardzo wyczuwalny, więc mogą się nawet na nią skusić osoby, które nie lubią połączenia mięsa z owocami. Trzeba uważać z dodawaniem soli, bo sam wędzony kurczak jest już słony. Idealna na imprezy czy po prostu bez żadnej okazji. :-)
Tort przygotowałam na urodziny mojej siostrzenicy i zrobił furorę zarówno wśród dzieci, jak i rodziców :-) Niestety nie mam zdjęć środka, bo nie został ani jeden kawałek, wszystko zniknęło w tempie błyskawicznym. Udekorowanie tortu jest bardzo proste, nie trzeba mieć żadnych zdolności plastycznych, a jednak robi wrażenie. A sam tort jest do tego pyszny. Czekoladowy, przełożony dwiema warstwami kremu na bazie śmietany i serka mascarpone z dodatkiem malin. Pychotka.
Zamieszczenie tego przepisu dzisiaj ma jeszcze drugie znaczenie. Dzisiaj mija drugi rok prowadzenia mojego bloga. :-) Może to nie jest długo, ale mam wrażenie, że trwa to już całe lata. Przygotowywanie nowych wpisów, gotowanie i robienie zdjęć sprawia mi coraz większą radość. Tym większą, że widzę, iż z każdym dniem jest Was coraz więcej. :-) Mam nadzieję, że przepisy, które tu znajdujecie – ich przygotowywanie i jedzenie – sprawiają Wam i Waszym bliskim wiele przyjemności. :-)
Proziaki to po prostu pochodzące z Podkarpacia placki mączne z dodatkiem prozy, czyli sody oczyszczonej i stąd też wzięła się ich nazwa. Kiedyś smażyło się je na blasze na tradycyjnych kuchniach, obecnie zazwyczaj smaży się je na patelni bez dodatku tłuszczu. Najlepiej smakują jeszcze gorące, prosto z patelni z dodatkiem masła czosnkowego. Pierwszy raz tak naprawdę jadłam je w tym roku w Bieszczadach. Uczestniczyłam nawet w warsztatach ich wypieku. Było sympatycznie, smacznie, a przy okazji mogłam bliżej poznać kuchnię regionu. A same Bieszczady mnie bardzo zauroczyły. Są przepiękne i nadal dzikie, chociaż nie będę ukrywać, że spodziewałam się mniejszej liczby ludzi na szlakach. Ale na szczęście nadal można tam znaleźć mnóstwo miejsc pełnych ciszy i spokoju. Mam nadzieję, że wrócę tam jeszcze wiele razy, a na razie na wspomnienie pięknych wakacji przygotowałam sobie proziaki w mojej własnej kuchni.
Składniki (na ok. 20 sztuk):
Tak jak obiecałam, dzisiaj przepis na wykorzystanie pasty z pieczonej papryki (przepis znajdziecie również tutaj). Danie jest bardzo proste, ale naprawdę dobre. A jeżeli mamy też wcześniej przygotowaną pastę, to bardzo szybkie. Wystarczy dodać usmażonego kurczaka z cebula, połączyć go z pastą paprykową, ugotować makaron i obiad gotowy. :-)
Wspaniała, aromatyczna pasta, którą możemy wykorzystać na wiele sposobów. Świetna do posmarowania chleba. Pyszne są zwłaszcza gorące grzanki z jej dodatkiem. Pasty również użyć jako dip do surowych warzyw czy podawać jako dodatek do upieczonego mięsa czy ryby. Już niedługo zamieszczę przepis, w którym pokażę, w jaki jeszcze sposób można ją wykorzystać.
Jakkolwiek dziwnie może brzmieć połączenie pomidorów z pomarańczami i cynamonem, to efekt jest naprawdę zaskakująco pyszny. Mnie ta zupa uwiodła od pierwszego spróbowania. Cudownie pomidorowa z delikatnym słodkim akcentem pomarańczy i nutką cynamonu. Do zupy można podać również grzanki zapieczone z serem. Wystarczy zapiec przez chwilę kromki chleba w piekarniku, obrócić na drugą stronę, położyć na nie cienkie płatki sera i zostawić w piekarniku, aż się stopią. Koniecznie wypróbujcie!
Podejrzewam, że większość z Was spędziła ten ostatni weekend w lesie zbierając grzyby. Pogoda była przepiękna, temperatura prawdziwie letnia, więc chodzenie po lesie to była sama przyjemność. My wróciliśmy do domu z dwoma koszykami grzybów. Część została już nawleczona na sznurek i się suszy, a część od razu trafiła do garnka z przeznaczeniem na zrobienie z nich sosu. Grzyby nie potrzebują dużej ilości przypraw. Wystarczy sól, pieprz i dodatek śmietanki, żeby móc się cieszyć pysznym, aromatycznym sosem.
Przepis zdecydowanie wart wypróbowania. Cały jego sekret tkwi, moim zdaniem, w malutkich klopsikach i w drobno pokrojonych składnikach, których smak wzajemnie się przenika. Najlepiej smakują na drugi dzień, kiedy wszystkie składniki się „przegryzą”. Najdłużej trwa samo formowanie klopsików, ale naprawdę warto poświęcić na to czas. Przepis dostałam od Mamy mojego M. z pozwoleniem na przekazanie go dalej. :-) Proste składniki, a efekt naprawdę bardzo dobry. Spróbujcie sami.
